Çok Sıkıldım

 Sıkıldım şu hayatta yaşamaktan. Sıkıldım kalabalığın içinde yanlız olmaktan. Konuşup konuşup anlaşılmamaktan sıkıldım. Eskileri düşünmekten sıkıldım. Yenilerin bir şeye kar etmediğini yinelemekten sıkıldım. Riya dolu sohbetlerden, iki yüzlü hayatlardan, kötü olmamamk adına hataları göre göre, bile bile susmaktan sıkıldım. Birilerinin baskılarıyla yaşamaktan, her gün aynı şeyleri yapmakatan, sabah aynı saatte o iş yerindeki masaya oturmaktan, işle ilgili aynı sorunları yaşamaktan, müşterilerin dertlerini dinlemekten, ukala davranışlarından sıkıldım. Hep arada kalmaktan, sesizliğimle haykırdığım hiçbir şeyin hala anlaşılmamışlığından çok sıkıldım. Bu yaşadığım hayattan çok sıkıldım. Bir de çevremdeki hayattan çok sıkıldım. Her gün haberlerde aynı acı hikayeleri, çocuk ölümlerini, işkencelerini duymaktan sıkıldım. Aynı yüzlerin, aynı yallanlarla yaklaşan o güne kadar sürdürdükleri yalan rolleri izlemekten sıkıldım. Ölüm haberlerinden, yaşamlardan, kızımdan uzak kalmaktan sıkıldım. Kendimi, yanlızca kendimi buralardan alıp gitmekten sıkıldım. Hep gitmek isteyipte bir türlü gidemiyişimden daraldım, bunaldım, sıkıldım artık. İnsanın kendine ait anları olması gerektiğinde, inanıpta yapamadığım için beceriksizliğimden sıkıldım. Hep susmaktan, sustukça üzerime gelinmesinden çok sıkıldım...